Monday, August 17, 2009

အသက္နဲ႕အလုပ္

သြားေတြက်ိဳးခ်ိန္၊ေဒါသမာန္မာနေတြက်ိဳးရဲ႕လား?
နားေတြေလးသလို၊ေမာဟစိတ္ေတြေလးတုန္းလား?
ဆံပင္ေတြျဖဴေသာ္လည္း၊စိတ္ေတြျဖဴစင္ရဲ႕လား?
အသားအေရေတြတြန္႔သလုိ၊မေကာင္းမွူကိုေနာက္တြန္႔ရဲ႕လား?
အားအင္ေတြေလ်ာ့ေသာ္လည္း၊ရာဂစိတ္ေတြေလ်ာ့ရဲ႕လား?
မ်က္စိေတြမွုန္၀ါးေနသလုိနိဗၺာန္လမ္းကိုေလွ်ာက္ဖုိ႕၊မွုန္၀ါးေနတုန္းပဲလား?

ျမတ္စိုး(လွုိင္)ေရးတဲ့စာစုေလးကိုဖတ္လုိက္ရေတာ့မွတ္ထားတာေလးတခုသြားသတိရပါတယ္
“ပထမအရြယ္မွာပညာရွာ၊ဒုတိယအရြယ္မွာစီးပါြးရွာ၊တတိယအရြယ္မွာကုသိုလ္ရွာ”ဆုိတာမွားယြင္းတဲ့အယူအဆျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူ႕သက္ တန္းဟာအခုခ်ိန္မွာ(၇၅)ႏွစ္လုိ႕သတ္မွတ္ပီးအရြယ္တပါးကို(၂၅)ႏွစ္စီနဲ႕ပိုင္းျခားလုိက္ၾကတာ ျဖစ္ေပမဲ့ ကုသိုလ္ရွာမဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေအာင္ထိ အသက္ရွင္လွ်က္ေနၾကနိုင္မယ္လုိ႕ ဘယ္သူမွအာမမခံနုိင္ၾကပါဘူး ။ တတိယအရြယ္ရာက္ခါမွွကုသိုလ္လုပ္မယ္၊တရားအားထုတ္မယ္၊ဥပုဒ္ေစာင့္မယ္ ၊စသျဖင ့္ေျပာဆ ုိေနသံမ်ား မၾကာခဏၾကားေနရပါ တယ္၊ ကဲအဲဒီလူက(၄၉)ႏွစ္မွာေသသြားတယ္ဆုိပါေတာ ၊ဘာမွဘာသာေရးမွာ မ၀င္ဆန္႕ခဲ့ပဲရေတာင့္ရခဲလူ႕ ဘ၀တခုကဘယ္ေလာက္ႏွေျမာစရာေကာင္းလုိက္ပါမလဲ“ေလာကီေလာကုတၱရာ၊ကုန္ႏွစ္ျဖာ၊သာသနာေစ်း မွာ၀ယ္္ၾကပါအ၀ယ္တတ္က
အျမတ္ရမွာ၊အယ္မတတ္၊ရွဳံးဖတ္တြင္မည္သာ”
လကၤာေလးအတိုင္းလူျဖစ္လာတာသံသရာအတြက္နိဗၺာန္နဲ႕နီးဖို႕ေစ်းလာ၀ယ္ၾကတာလုိ႕ခံယူတတ္ၾကပီး
အျမတ္ရမဲ့အလုပ္ေတြျဖစ္တဲ့ဒါန၊သီလ၊ဘာနာအလုပ္ေတြကိုလူ႕ဘမွာေနခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္တိုင္းဘယ္အရြယ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္္တတ္နိုင္္သေလာက္္ထက္နည္းနည္းအားစိုက္ပီးအမိအရလုပ္ၾကပါမွ မနုဒသဘာေ၀ါဒုလႅေဘာ ဆုိတဲ့ရခဲတဲ့လူ႕ဘ၀ဟာတန္ဖိုးရွိသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။လူနဲ႕တိရိစၦာန္ရဲ႕ကြာဟခ်က္ဟာအသိညာဏ္ပါ၊ဒီေတာ့ အိပ္၊စား၊ကာမ ဤသံုး၀ဆုိရင္ေတာ့မိမိအေနနဲ႕သာသနာေစ်းနဲ့တူတဲ့လူ႕ျပည္မွာလူအျဖစ္နဲ႕ ေစ်းလာ၀ယ္တာဟာအျမတ္မရတဲ့အျပင္သံသရာမွာနိဗၺာန္နဲ႕ေ၀းသထက္ေ၀းရေတာ့မွာပါ။ဒါေၾကာင့္ျပန္ျပင္လုိက္ၾကရေအာင္
“ပထမအရြယ္မွာ၊ကုသိုလ္ရွာ
ဒုတိယအရြယ္မွာ၊ကုသိုလ္ရွာ
တတိယအရြယ္မွာ၊ကုသိုလ္ရွာ”